1,1 mm en alles goed

jaaaa, die echo gisteren... vreemd genoeg was ik de avond ervoor helemaal niet gestresst ofzo. te moe voor, misschien. M. wel, die was zelfs misselijk. toen ik zei dat dat waarschijnlijk was omdat hij schijnzwanger was, moest 'ie niet eens lachen.

maar goed, we weten het nu: het wordt er eentje. hartje gezien, navelstreng, opgemeten... ze waren erg tevreden in het ziekenhuis. wij waren vooral in de war. ik kan nog niet helemaal bevatten dat dit in mijn buik gebeurt. het voelde meer alsof ik een documentaire op televisie lag te kijken, maar dan met mijn benen wijd en een arts ertussen.



en ik begin me langzaam te realiseren dat ik een heleboel dingen moet gaan regelen. ze vroegen zelfs al of ik thuis wilde bevallen of in het ziekenhuis. astemblieft zeg, tot eergisteren dacht ik dat ik een buitenbaarmoederlijke zwangerschap had met ongetwijfeld naar en bloederig einde. en nu moet ik ineens weten waar ik wil gaan bevallen? al was het op straat! ik ben allang blij.

maar goed, er zijn wel een aantal zaken die iets meer haast hebben. opvang bijvoorbeeld, hoorde ik net. maar hoe plan ik dat? (controlfreak, remember) ik heb geen baan, ik weet niet of ik over 9 maanden een baan heb en wat voor baan en waar en voor hoeveel uur. dat hele verhuizen richting Amsterdam zit er ook niet in, want geen baan = geen hypotheek. dus eerst een baan, okee. maar wat? wil ik door in de reclame of ben ik klaar met dat hectische leven? en wat dan? saucijzenbroodjes verkopen in de ziekenhuiswinkel? of toch iets met een wat fatsoenlijker salaris? freelancen? ik weet het even niet.

en dan moeten we ook nog nadenken over tests. willen we weten of ons kindje down heeft en willen we het risico op een miskraam nemen om dat uit te vinden? dat kun je mensen toch eigelijk niet laten beslissen? ja, als je in god gelooft is het makkelijk, maar dat is met tot op heden nog niet gelukt.

nou ja, samengevat: volkomen in de war, maar heel gelukkig.

dwaalgedachten

elk steekje in mijn buik (en dat zijn er toch wel redelijk wat op een dag, dankzij dat gepeur in mijn eierstokken) is een angstscheut. in elk blad dat ik beetpak staat een artikel over buitenbaarmoederlijke zwangerschappen en de ellende die daar van komt. en toen ik ter geruststelling ging opzoeken dat de kans op buitenbaarmoederlijke zwangerschap bij ivf heel klein is (want - mijn theorie - de eitjes komen dan van de andere kant, dus hoezo zouden ze in de eileider gaan zitten?), bleek dat helemaal niet waar te zijn. het risico is juist groter! probeer je dan nog maar eens te concentreren op het redigeren van die saaie website.

oogkleppen

in theorie zou ik natuurlijk over allerlei dingen kunnen schrijven, maar in praktijk werkt dat zo even niet. zit alleen maar met die zwangerschap in mijn hoofd, waar ik nog niks nieuws over kan zeggen. behalve dan dat de mevrouw van moeders voor moeders is langsgeweest en ik nu dus in een beker pies. maar of je dat nou echt wilde weten?

remdrukverdeler enzo

zondag weer naar het ziekenhuis, voor controle op evt. overstimulatie. maakte me niet zo'n zorgen, want mijn buikpijn was zo goed als weg. op de echo ook niks aan de hand, het stipje was iets groter dan de keer ervoor. leuk!
alleen hcg was heel hoog, waardoor ze een buitenbaarmoederlijke zwangerschap toch niet uit konden sluiten. heb besloten dat ik dat wel uitsluit. het zijn er gewoon twee, daar komt het door. en zo lang ik geen buikpijn heb, houd ik dat idee gewoon vast. 18 mei is de echo, dan weten we het zeker.

en die remdrukverdeler, die zit in de auto en hij lekt. waardoor de apk nog niet rond is en ik nu dus weer zonder auto in rotterdam zit.