dinsdag 6 januari 2009

niet rennen maar fietsen

V. is ziek. ik neem het hem zwaar kwalijk, bizar genoeg. niet zozeer het feit dat hij ziek is, maar dat hij zwak is. de telefoon opneemt met een te zielig stemmetje. laaiend word ik daarom. en daar schaam ik me vervolgens voor. want ik weet dat het onredelijk is. maar ik ben zo vreselijk klaar met slappelingen. of, beter gezegd, ik ben zo vreselijk jaloers op mensen die slap mogen zijn van zichzelf. op mensen die om hulp en medeleven durven te vragen. dat zat er voor mij gister in elk geval niet in. alle nieuw business-shit kwam op mij neer. en het ging best redelijk ook nog.

in elk geval goed genoeg om vandaag een beetje banzi-dag te maken. vanmorgen lekker op de fiets naar het ziekenhuis. genoten van het lekkere weer en doorgedramd dat ik toch deze maand mag gaan prikken, ondanks de perikelen met de monster-eicel. (waarover ik wel wil uitweiden, maar wat ik in verband met sociale hygiƫne toch maar niet doe. en voor je het weet biedt er iemand hoger qua pijn/bloed/formaat.) niet gehuild, wel mijn zin gekregen. dus straks gaat de spuit er weer in.

toen naar de kapsalon waar ik altijd mijn wenkbrauwen laat doen. klinkt alsof ik enorme cavia's heb, waar je alleen met de tondeuse nog doorkomt, maar ik bedoel natuurlijk dat ik naar de epileermevrouw in de kelder van de kapsalon ben geweest. geweldig is het daar! turks, hindoestaans, nederlands, limburgs, antilliaans, alles zit daar door elkaar te wachten tot ze eindelijk aan de beurt zijn. het duurde deze keer dik anderhalf uur voordat ik in de stoel mocht. en ik heb me geen moment verveeld. sterker nog, ik heb me super vermaakt met leuke gesprekken met leuke vrouwen. over afvallen natuurlijk, maar ook over de overeenkomsten tussen de islam en het christendom en of tarkan nou een homo is (ja) en of dat dan erg is (nee).

strakgebrauwd weer op de fiets, nog steeds prachtig crispy weer, bespreking over mijn nieuwe bijbaan. ga weer lesgeven, 1 dag in de week voor een semester. zie er erg tegen op, maar kijk er minstens zoveel naar uit. het gesprek was in elk geval inspirerend en lekker chaotisch. en toen weer vrolijk naar huis, voor een gezellig kopje T. met M.

zo heb ik ze graag hoor, de dagen.

Geen opmerkingen: