keertje wat te lachen hier

kan niet

ik kan het niet meer. ik kan niet meer.

werk dat vroeger leuk was, is één grote worsteling. met vandaag (en vaker), matig resultaat.

briefje en foldertje schrijven, vroeger een paar uur, nu een drama in vijftien bedrijven.

praten met M. is ineens ook waanzinnig ingewikkeld. afstemmen wat we met eten doen lijkt wel een EU debat. totaal langs elkaar heen, irritaties en het leidt nergens toe.

weekend plannen? kansloze missie. ik krijg meer grip op de relativiteitstheorie dan op mijn zondag.

zelfs slapen is zo langzamerhand een opgave.

horde

gisteren de hele dag les gegeven. viel inderdaad mee, ze zijn leuk en enthousiast en slim. en jong! ik krijg er haast heimwee van. nou ja, haast... ik krijg er gewoon heimwee van. zo lekker fris en onbevangen en fanatiek, dat was ik vroeger ook. ga toch eens nadenken hoe ik dat weer terug kan krijgen. en als de sodemieter die andere lessen voorbereiden, want ik kom hier duidelijk niet weg met een lulverhaal.

overdenking

bedenken dat ik iets niet kan, daar ben ik dus echt heel goed in.

ups en downs

maandag en dinsdag vrij weinig aan de hand.
woensdag dramatisch improductieve dag. zou al mijn lessen gaan voorbereiden, maar heb er maar 1 echt afgekregen. ben er wel in geslaagd een zak drop, een homp kaas en een enorme hoeveelheid chocola naar binnen te hakken. oh, en 5 sigaretten en een paar glazen wijn. baalde zo vreselijk van mezelf. huilen, huilen.
donderdag B.-dag gemaakt. althans, dat was het plan. het werd meer een jankdag. uitgeslapen, naar de acupuncturist. niet dat dat nog helpt natuurlijk. daar huilen, vooral omdat ik me realiseerde dat ik zo ongelofelijk KWAAD ben. MAG ER NU GODVERDEGODVER EINDELIJK EENS EEN KEER IETS MAKKELIJK GAAN IN MIJN LEVEN??????
ik vind het zo vreselijk oneerlijk en er is per saldo misschien niet zo veel gebeurd, maar voor mij wel. in de auto terug heel hard huilen. stuk gaan lopen om confrontatie met de werkster te vermijden. nog meer huilen. 's avonds wel een stuk opgeknapt, met M. gepraat, gezwommen ook. het is natuurlijk niet zo raar dat dat rotgevoel niet na twee dagen weg is. zeker niet met die hormonen nog in mijn lijf.
maar ik blijf het moeilijk vinden de lat lager te leggen.

ook toepasselijk

van M. kreeg ik dit toepasselijke liedje toegemaild.
extra leuk omdat we tijdens onze eerste grote reis in china in een Kenny Rogers restaurant hebben gegeten. de plastic beker die we daar gepikt hebben, heb ik nog jaren nadat hij gebarsten was bewaard.

(serie scheldwoorden)

vrijdag meer en meer bloed. durfde haast niet meer naar de wc. veel pijn ook, misselijk, licht in mijn hoofd. ziekenhuis gebeld - het kon ook van een zwangerschap komen. ja, of dat er iets finaal was afgescheurd natuurlijk, want toen met die cyste was ik ook misselijk en dat kwam daarvan. bedankt telefoniksnut. ze zei wel dat ik zaterdagochtend best kon testen. niet dat ik daar nog enige hoop op had. vreselijk zitten huilen op de bank. pijn, bang, ellendig, verdrietig, teleurgesteld. maar moest tegelijkertijd ook heel erg lachen om M., jammer alleen dat ik niet kon stoppen met huilen. moet er raar hebben uitgezien. was op een vreemde manier ook erg fijn.

zaterdagochtend toch getest. negatief natuurlijk. nog meer huilen. in bed dit keer, met de dekens over mijn hoofd. wilde dat ik daar de rest van de week kon blijven liggen. of in elk geval tot ik niet meer op min of meer willekeurige momenten in tranen uitbarst. zit er niet in. morgenochtend meeting met mogelijke investeerders in de zaak. maar misschien is huilen dan juist wel goed voor een paar mille extra. god weet dat we het nodig hebben, nu we die pitch verloren hebben.

zaterdag en vandaag besteed aan het afbellen van de mensen die van de poging wisten. ellendig. veel schoongemaakt natuurlijk. soep gekookt. nog meer soep gekookt. daarna keuken weer schoongemaakt. domme video. vond nog 1 oxazepam in het medicijnkastje. bedankt god, kan ik in elk geval rustig slapen. alleen jammer dat ik telkens weer wakker word in mijn eigen leven. in mijn eigen lot, om met spinvis te spreken.

bloed

ja, het hoeft niks ernstigs te betekenen, maar buikpijn + bloed doen mij toch verdacht veel denken aan ongesteld.
het was maar een klein beetje, tot nu toe, daar houd ik me dan maar aan vast. en anders is de kans groot dat ik komend weekend de ene dag stomdronken word en de andere in de sauna zit. wat ik dus eigenlijk helemaal niet wil, ik wil dat het lukt. ik wil niet nog een keer prikken en pijn en de moed erin en een miljoen echo's in dat stomme ziekenhuis en weer weken afwachten. en ik wil ook niet tegen iedereen moeten zeggen dat het niet gelukt is en dan maar weer positief gaan doen over een volgende poging.
mag het alsjeblieft vast volgende week zijn?

zondag t-day

zondagochtend... dan ga ik testen. heb er nu al buikpijn van. of is dat toch omdat ik ongesteld ga worden? even de bovenste knoop open, dat helpt ook. wat een toestanden zeg. je komt haast niet aan je leven toe.

terug op het nest

helemaal leuk weekend gehad in winterberg. of eigenlijk in medebach en willingen, want daar hebben we de meeste tijd doorgebracht. medebach was het vakantiehuis dat eigenlijk een oude school was en in willingen het skigebiedje waar we toch nog verrassend veel tijd hebben doorgebracht.

was ook een leuke groep mensen, iedereen relaxt, geen gezeik of moeilijkdoenerij, lekker hoor. ik kon alleen niks drinken natuurlijk, dat was wel een beetje gek. is wel gelukt, zonder al te veel commentaar. was zelfs wel lekker, geen katers, geen schuldgevoel achteraf.

nu weer aan het werk. vannacht gelijk weer een keer zwetend wakker geworden. had echt geen zin. ook omdat we de pitch waar we inzaten hebben verloren. heel erg zelfs, van de drie bureaus gaan er twee door, maar wij niet. we zaten er behoorlijk naast met onze voorstellen. dat reken ik mezelf wel deels aan, kreeg er niet de vinger achter en was natuurlijk ook nogal met andere dingen bezig. maar ook V. was niet scherp. eerst ziek, toen een vage briefing, halverwege van richting veranderd. en de slechte planning met een miljoen dingen ertussendoor heeft ook niet geholpen.

nou ja, vlek op vlek op vlek dus. vind ik nog dat we best iets goeds hebben gemaakt. maar het was inderdaad nogal veilig. jammer. maar V. zit natuurlijk meteen weer in een existentiële crisis, hele nacht wakker gelegen, ziet er enorm geknakt uit. kortom, ik erger me weer gek.

stond vanmorgen bij het tandenpoetsen al te bedenken dat ik mijn energie eigenlijk niet in zo'n zwart gat wil storten. iedereen is hier zwak, ziek, misselijk, depressief of onderweg, zo ongeveer. en ergens (foutfoutfout!) voel ik me daar toch verantwoordelijk voor. denk ik dat het komt omdat ik mensen niet kan motiveren, omdat ik te negatief over mezelf denk en daardoor zelf ook een energielek ben. maar door dat te denken ga ik natuurlijk niet echt positiever over mezelf denken. waar had ik dat plaatje van dat kringetje ookalweer...

en waar de f*ck maak ik me eigenlijk druk om, de moeder van een vriend van ons is zaterdag overleden. en de moeder van de mevrouw van het vakantiehuis was donderdag gecremeerd. hoe belangrijk is je navel dan nog, als je het daarmee vergelijkt?