zwanger!

toch vanmorgen pas getest. had namelijk gisteren een paar afspraken waarbij ik echt niet kon gaan zitten huilen als het niet gelukt was. maar het is dus wel gelukt!

wel even naar het ziekenhuis geweest ivm aanhoudende buikpijn. lijkt erop dat het geen overstimulatie en geen cyste is. blije darmen misschien? zondag nog een keer voor controle, dan kunnen ze misschien ook zien of het er een of twee zijn en kijken ze ook of ze op de goede plek zitten. soms heeft in de medische molen zitten ook zijn voordelen.

maar goed, even in chronologische volgorde: vanmorgen om half negen kon ik het echt niet meer ophouden, dus M. wakkergemaakt en verteld dat ik ging testen. ging gelukkig beter dan in mijn droom, toen bestond de test uit 15 onderdelen die ik eerst nog in elkaar moest zetten, voordat ik eroverheen kon plassen.

maar goed, plassen dus, 1 minuut wachten. dat moest ook niet in de badkamer, ik wilde het echt niet zien gebeuren (of vooral niet niet zien gebeuren). na een minuut van een uur de badkamer weer ingeslopen...

en wat doe je dan? ik had gedacht dat ik zou gaan gillen of huilen of allebei, maar we waren er eigenlijk allebei wel rustig onder. of eigenlijk meer stomverbaasd. en als je kin op je knieen hangt, kun je nou eenmaal niet echt zingen.

...

zwangerschapstest gekocht.
morgen d-day.
geen bloed, wel twijfels.

lichtpuntje

ik heb buikpijn...
probeer er niet aan te denken, heel erg niet aan te denken. lukt natuurlijk niet. zou wel even willen verdwijnen, zeg een dag of drie tot dat de spanning en het verdriet over zijn. maar gelukkig is daar nog onze Biek, zes kilo klef, valt er toch nog wat te lachen. en te aaien.

boze brief@volkskrant

From: Banzi [hormoonslachtoffer@yahoo.com]
To: ombudsman@volkskrant.nl
Sent: Saturday, April 25, 2009 5:40:30 PM
Subject: goedkope kop vk 25/4

L.S.,

Het zijn spannende tijden. We leven tussen hoop en vrees, en dat na een periode vol (behoorlijk belastende) behandelingen. Maar misschien heeft onze IVF-poging deze keer het gewenste resultaat. Nog een paar dagen wachten, dan weten we of ik zwanger ben. Terug kunnen we in elk geval niet meer, en daardoor kwam de kop 'Meer risico op afwijking bij ivf-kind' op de voorpagina van De Volkskrant van zaterdag 25 april misschien nog wel harder aan.

In de boekhandel de eerste regels van het artikel gescand. Een 50% hoger risico op aangeboren afwijkingen! Die anderhalve week stress mijden was in een klap tenietgedaan. Krant gekocht, en met de tranen hoog naar huis om het hele artikel te lezen. Amerikaans en Zweeds onderzoek, dat klinkt nieuw, voorlichtingsmateriaal wordt aangepast,
dit is ernstig.

Ik huil, maak me zorgen om een kind waarvan ik niet eens weet of ik het wel krijg. Pas in de een na laatste kolom worden de cijfers in perspectief geplaatst: geen 3 maar 4,5% kans op een afwijking. Dat is inderdaad 50% hoger, maar klinkt toch net even iets minder heftig dan het begin van het artikel. Bovendien komen deze cijfers me erg bekend voor.

En inderdaad - de heer Kremer zegt het al in het uitgebreide artikel in het Kennis-katern, een pagina of 30 verderop - heeft onze gyneacoloog ons vorig jaar bij de intake al op de hoogte gesteld van dit verhoogde risico. Het staat zelfs in de speciale IVF-folder die we van het ziekenhuis hebben meegekregen. Alleen de NVOG gaat haar folder nog aanpassen, en dat is dan ook het enige nieuws in dit artikel.

Uw krant brengt dus oud nieuws, non-nieuws haast, op basis van een twee jaar oude studie. Niet kies. Maar de manier waarop u dat doet, met name in het voorpagina-artikel, vind ik nog vele malen erger. Met dit goedkope effectbejag jaagt u mij (en waarschijnlijk vele andere IVF-ouders) nodeloos de stuipen op het lijf. Alsof we daaraan nog niet genoeg polonaise hebben gehad.

Met vriendelijke groet,

Banzi


P.S. Bij plaatsing graag mijn naam niet vermelden. Eventueel goed nieuws vertellen we graag zelf aan opa en oma en slecht nieuws houden we liever voor onszelf.

nog drie dagen...

misschien zit ik het op te houden, maar voorlopig nog geen bloed te zien.
het zou toch niet............... whaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa!

druk

nog steeds in blijde afwachting. soms een steekje, doe net of ik gek ben en dat dat van alles kan betekenen. dat is natuurlijk ook zo. spreek ze uiteraard wel driemaal daags bemoedigend toe.

ondertussen bezig met de aanschaf van een nieuwe wagen. geen auto, maar een wagen, want een echte zigeunersloep genaamd opel commodore. voor de liefhebbers: berlina 2.5s, 6-cilinder automaat uit 79, 85000 km en op de originele bandjes. leuk man! het is een belgische auto (daarom zit het stuur ook achterin, hahahahaaaaaaaa, ja, er zit een tineke schouten in ons allemaal. brrr.) dus heb ik vandaag de halve dag bij de RDW in den bosch gezeten om hem officieel in te voeren.

als ik simon carmiggelt was, had ik daar een paar fantastische stukjes over kunnen schrijven. misschien probeer ik het nog wel eens. rare mannetjes op klompen, de een met een duitse citroen c4 met schade, 'de's lekker goejekoap mee de BPM.' de ander met een frans eendje uit 1965, hijzelf bijna twee keer zo oud als dat autootje. hij liep gelukkig beter, want hij moest 'm de keuringshal in duwen. het eendje wilde even niet. en dan natuurlijk de standaard autoverkopers die hun handeltje komen aanmelden. haartjes & praatjes glad, jasje dat haast net zo glimt als hun schoenen. plus een meisje van een jaar of 2, waarmee ik heel gezellig de kampioen heb zitten lezen. kortom, ik heb me weer prima vermaakt. en dan mocht ik daarna nog terug naar het zootje ongeregeld waarvan we dat ding hebben gekocht.

pa doet in vuurwerk en bedrukte t-shirts en alles wat hem verder voor de voeten komt. zoon bennie vist op karpers vanonder de Vieste Pet van Europa. doet ze ook niet onverdienstelijk na, trouwens. de moeder is het keiharde kamptype, met dito haar. buitengewoon vreemde coupe ook, het heeft wat weg van een (lelijk) gebeeldhouwde fontein. maar dan met een matje eronder. moet je gezien hebben om te kunnen begrijpen, ben ik bang. ik maak er wel eens een tekening van. de dochter, tenslotte, is getrouwd met een bekende brabantse volkszanger en woont naast de vuurwerkhandel in een huis dat verdacht veel lijkt op een woonwagen, ware het niet dat het zit vastgebouwd aan de scharrelgarage die ook op het terrein zit. voeg dan nog wat sloten koffie en oude mannetjes die met zwakzinnige zoons uit aftandse golfjes komen rollen toe en je snapt waarom ik het daar zo geweldig vind.

maar goed, dit is dus onze nieuwe auto. iemand een idee voor een naam?

twee

punctie ging goed, extra verdoving gekregen, dus het deed niet al te veel pijn. terugplaatsing ging eigenlijk ook goed, al waren er van de zes die ze had weggehaald maar vier goed, en daarvan maar weer twee bevrucht. die zijn nu allebei binnen.

althans, dat hoop ik, want ze konden mijn baarmoeder niet vinden (???) op de echo. niet dat ik een hypochonder ben (heus niet), maar ik dacht dus gelijk dat ze die er tijdens de punctie per ongeluk hadden uitgehaald.

en daarna dacht ik dat de eitjes nu waarschijnlijk ergens in mijn blaas of achter de g-spot zweefden. dus toch maar even nagevraagd, maar volgens de dokter konden ze mijn baarmoeder ook heel goed binnenkomen zonder echo. dat neem ik dan maar aan.

voel me verder goed, veel vertrouwen, hoop stiekum op een tweeling.

zes, elf en veertien

het waren er zes. eitjes dus. of eigenlijk drie die op schema lagen, en drie die iets achterliepen. was niet mijn vaste gynaecoloog (fijn, vreemde vent tussen je benen op je verjaardag), dus hij ging uit van drie. moest nog vier dagen doorspuiten, tot gisteren. en wat ik al hoopte is gelukkig gebeurd - die achterlopers zijn goed meegegroeid. ik ben gewoon een trage starter, blijkbaar. en die vrije dag die ik maandag heb genomen, heeft misschien ook geholpen.

morgen is de punctie. ben eerlijk gezegd nog te sloom om er tegen op te zien, maar dat zal vannacht wel komen. als het met punctie en bevruchting (en de gammele sigarettenaansteker in pa's auto waarop de koelbox moet worden aangesloten voor transport) allemaal goed gaat, is dinsdag de terugplaatsing. met koninginnedag weten we dan meer.

terwijl ik dit schrijf zie ik de overbuurvrouw haar dochtertje filmen die met haar speelgoedgietertje de tulpen watergeeft. ik zie het mezelf later ook wel doen. maar ook weer niet. en welke van de twee is dan mijn intuitie, en welke de angst voor de toekomst? en doet dat er eigenlijk wel toe?

mijn verjaardag was trouwens raar. de randvoorwaarden waren er hoor, ballonnen, taart, mooi weer en alles. maar ma had duidelijk geen inspiratie, getuige de 20 euro onder het speelgoedautootje en het kweek-je-eigen-sinaasappelboompje-setje van de knakenshop. ik was teleurgesteld in het aantal eitjes, had buikpijn en een lichte help, ik word ouder-aanval. heb mijn best gedaan (en mijn zusje helemaal!), maar het werd het niet helemaal. al zie je dat aan de foto's niet af.

hoera?

morgen ben ik jarig. 38. griezelig dicht richting leeftijd dat kinderen niet echt meer een optie zijn. om dat te vieren heb ik morgen een echo, kijken of er genoeg eicellen zijn gerijpt. ik vraag het me af, eerlijk gezegd. heb er gewoon geen tijd voor gehad, voor mijn gevoel. maar misschien is dat ook wel weer goed. of niet. of wel. of niet. of wel. morgen dus.