zes, elf en veertien

het waren er zes. eitjes dus. of eigenlijk drie die op schema lagen, en drie die iets achterliepen. was niet mijn vaste gynaecoloog (fijn, vreemde vent tussen je benen op je verjaardag), dus hij ging uit van drie. moest nog vier dagen doorspuiten, tot gisteren. en wat ik al hoopte is gelukkig gebeurd - die achterlopers zijn goed meegegroeid. ik ben gewoon een trage starter, blijkbaar. en die vrije dag die ik maandag heb genomen, heeft misschien ook geholpen.

morgen is de punctie. ben eerlijk gezegd nog te sloom om er tegen op te zien, maar dat zal vannacht wel komen. als het met punctie en bevruchting (en de gammele sigarettenaansteker in pa's auto waarop de koelbox moet worden aangesloten voor transport) allemaal goed gaat, is dinsdag de terugplaatsing. met koninginnedag weten we dan meer.

terwijl ik dit schrijf zie ik de overbuurvrouw haar dochtertje filmen die met haar speelgoedgietertje de tulpen watergeeft. ik zie het mezelf later ook wel doen. maar ook weer niet. en welke van de twee is dan mijn intuitie, en welke de angst voor de toekomst? en doet dat er eigenlijk wel toe?

mijn verjaardag was trouwens raar. de randvoorwaarden waren er hoor, ballonnen, taart, mooi weer en alles. maar ma had duidelijk geen inspiratie, getuige de 20 euro onder het speelgoedautootje en het kweek-je-eigen-sinaasappelboompje-setje van de knakenshop. ik was teleurgesteld in het aantal eitjes, had buikpijn en een lichte help, ik word ouder-aanval. heb mijn best gedaan (en mijn zusje helemaal!), maar het werd het niet helemaal. al zie je dat aan de foto's niet af.