Z'n gangetje

De kinderkamer is af, helemaal nu. zelfs het laatste kastje hangt, we hebben een MaxiCosi (voor de prijs van een vierzitter bij de Seats & Sofa's) en het geheel is goedgekeurd door de kraamzorg. nu alleen nog een boekje zoeken met nuttige tips qua bed opmaken, in bad doen en dat soort reut en ik durf het bijna aan allemaal.

gisteren ook voor het eerst met die lap zeil onder mijn kont geslapen. daar ga ik vanavond iets anders op verzinnen, mijn god, wat afschuwelijk is dat! kraken, kreukelen, zweten, jesses. had toch al niet zo'n goeie dag. geen reden, maar zat mezelf gewoon in de weg. en lag mezelf in de weg, en stond mezelf in de weg, fietste mezelf zelfs in de weg. niet zo goed geslapen misschien. of een hormonale oprisping, dat kan ook. vandaag gaat het beter, even bij pa & moe langsgereden voor koffie en nog wat geld dat ik nog te goed had, daar knapt een mens van op.

verder moet ik ook niet zeuren hoor, alles gaat super. ik voel me meestal goed en mijn conditie is ook prima. woensdag zelfs de hele dag lesgegeven en met windkracht 8 vier keer de brug overgefietst, waarvan de laatste twee keer van en naar de sportschool. auto was bij de garage namelijk, was ik even vergeten. maar dus toch gegaan en volop meegehupst. sterker nog, als bolste van het stel kan ik nog steeds goed meekomen. wat wel weer extra sneu was voor die iets te dikke bekkenbodemtherapiestagiaire die ook een lesje mee moest doen en na vijf minuten al buiten adem was.

voorbereiden op het zwangerschapsverlof is aan de ene kant leuk, aan de andere kant lastig. juist nu komen er allerlei leuke en financieel interessante klussen voorbij natuurlijk, waartegen ik dus nee moet zeggen. ben ik niet zo goed in. en in delegeren eigenlijk ook niet, dus dat wringt. net als het niet weten wat er gaat gebeuren, hoe ik me straks voel, hoe ik tegen werk aankijk, wat ik ga doen... zag op tv weer iemand die een B&B ging beginnen, zat ik me meteen weer af te vragen of ik dat kon combineren met schrijven vanuit huis en of ik dat dan misschien wilde. en waar dan, want daar zijn we ook nog steeds niet uit. ik zwalk tussen den bosch e.o., het gooi, leiden en haarlem. M. zegt dat hij het niet weet, maar wil volgens mij stiekem naar den haag. het zal dus nog wel even duren voor we gaan verhuizen. aan de andere kant: heb ik tenminste nog even tijd om de deurposten te verven.

hehe

M. was dit weekend weg, heb heerlijk mijn eigen plan getrokken. zo fijn. in bed net zolang (of eigenlijk kort) lezen als ik wilde, eten wanneer ik wilde. lekker geklust ook - plintjes bijgewerkt, trap gelakt, plankje geverfd, voegen in de douche gewit... alleen nog een kastje boven de commode en een eekhoornlamp en dan ben ik er helemaal klaar voor. hoewel - de uitleg over de bevalling van woensdag is me toch niet helemaal in de kouwe kleren gaan zitten. en dat je daarna ook echt een kind hebt, daar moet ik ook nog steeds aan wennen.

heb M. trouwens ook wel een beetje gemist hoor.

rectificatie

moet ik toch zeggen dat die plinten er zeer behoorlijk opzitten. beetje kit wegverven her en der en dan is het klaar. en met maar een keer snauwen (inderdaad, verkeerde kit).

klussen

M. is aan het klussen in de babykamer - plintjes tegen het plafond zetten. ik probeer te werken, maar kan me niet concentreren. denk namelijk dat het, als hij het doet, nog lelijker wordt dan de mislukte plinten die we er net af hebben gehaald. dat kan natuurlijk aan mij liggen, ik ben natuurlijk een uberperfectionistische control bitch, maar het feit dat hij een waardeloze klusser is (en dat zelf toegeeft) helpt me niet echt met loslaten. en het idee dat ik dan straks eerst moet gaan doen of ik het WEL mooi vind en vervolgens toch de schuld krijg van de mislukking (want jij moest zonodig die plinten/hebt geen goede montagekit gehaald/zat me te pushen) vind ik ook niet echt aanlokkelijk. en de kans dat het zo gaat is toch algauw 80%, te horen aan het nadrukkelijke gezucht boven.

was het maar vast dinsdag.

noujaaaaa

solliciteer ik min of meer voor de grap op een functie als webredacteur in de plaats waar mijn ouders wonen, word ik niet alleen uitgenodigd voor een gesprek, maar nu zelfs voor een tweede! heb niet eens nagedacht of ik die baan wel wil (of ik uberhaupt een baan wil), of het wel uitkomt met opvang en of het wel handig is om in die plaats te werken. ga ik natuurlijk ook nooit uitkomen, mezelf kennende.
houd me maar vast aan de gedachte dat ik altijd nog nee kan zeggen. of misschien moet ik het gewoon maar doen. of toch maar niet. dat geouwehoer met die keuzes ook altijd!