niks aan de hand

nee, echt niet.
vanmiddag sneeuwpop gebouwd met de buurkindjes, gisteren feestje, morgen ook wat dingetjes. plastic lap vervangen door picknick-kleed dat vocht tegenhoudt, maar godzijdank niet kraakt. M. werkt aan zijn plan, moet er morgen echt naar vragen. hij is wel aanzienlijk opgefleurd nou hij tot maart niet meer naar zijn werk hoeft, dat scheelt echt al de helft. ik wou dat ze hem eindelijk eens ontsloegen bij die ballentent, dan had hij tijd, geld en reden om eens uit te zoeken wat hij met zijn leven wilde.

over mijn leven: ik kan me nog steeds niet voorstellen dat we straks een echt kind hebben. kan me zelfs soms niet voorstellen dat ik dat echt wilde. zullen de zenuwen wel zijn, maar maak me soms zorgen dat het dat niet is en dat ik er nu - rijkelijk laat - achterkom dat ik eigenlijk helemaal geen kind wil. dat ik het niet kan, dat hele moederen, dat dacht ik natuurlijk al. heb al naar hulpboeken zitten zoeken, maar tot op heden nog niet echt iets gevonden waar zowel instaat hoe je een wieg opmaakt als hoe je van je kind moet houden. of het in elk geval zelfvertrouwen en veiligheid mee kunt geven, want dat houden van lukt me misschien wel, ondanks mijn nogal gevoelsarme achtergrond.

morgen maar even naar die grote boekhandel in de stad.

altijd hetzelfde (maar dan anders)

vorige week kreeg M. van zijn zus op zaterdag een flesje whiskey. wilde hij eigenlijk niet meenemen, want dan zou hij het waarschijnlijk in een keer leegdrinken. dus ik zeg: dan verstop ik het wel. heeft hij in het begin ook voor mij gedaan met sigaretten, dat helpt goed. nee, dat was een fantastisch idee! moest ik doen. dus ik gedaan. weddenschapje erop, wat ik zou krijgen als hij het niet kon vinden en andersom, leuk. ik vond zelfs nog dat we zo leuk volwassen bezig waren met zijn tweeën.

tot ik de dinsdag erna een fles whiskey in zijn bureaula vond (terwijl ik zijn administratie aan het opruimen was, ook nog). halfleeg. maandagmiddag en avond was ik weggeweest, dus ik gokte dat hij van recente datum was. geen wonder dat hij niet zocht! dinsdagavond zat hij de hele avond boven te computeren al kwam hij af en toe een kop thee halen, woensdag was de fles leeg. en hadden we partneravond van de zwangerschapsgym. nee, gezellig. niks gezegd, pas bij thuiskomst.

ja, dat was zo, hij had whiskey gekocht want hij was maandag kwaad op zijn zus voor het geven en op mij voor het verstoppen en blablablabla. altijd verzint 'ie wel weer een zogenaamde reden om te zuipen. ik ben niet kwaad geworden, had er geen zin in, maar heb hem gevraagd voor het weekend een plan te bedenken om te zorgen dat hij op korte termijn beter in zijn vel zou zitten. positief-constructieve aanpak, kijken of dat werkt.

niks meer van gehoord natuurlijk. wel heel demonstratief alleen 1 glaasje wijn drinken elke avond, nee, bier drinken door de week ging hij nu echt niet meer doen. maar gisteravond logeerde ik bij vriendin G. in het (redelijk) hoge noorden. hij had kerstdiner met de zaak, zou nog bellen. hoorde niks, heb om half twaalf zelf maar even ge-smst, hij miste me, lag al in bed, kusjekusjekusje. kom ik vanmiddag thuis, gooi wat in de prullenbak en ja hoor: twee lege blikjes grolsch en een wikkel van een sixpack heineken. boven in de prullenbak de rest van de blikjes. na alles wat hij ongetwijfeld gedronken had bij het kerstdiner, moest er dus ook nog drie liter bier worden getankt.

de leugenaar, de lul! elke godverdommese keer hetzelfde! ik weet het inmiddels echt niet meer. word er zo moe van, steeds hetzelfde liedje, hetzelfde rondje, geen idee hoe hier uit te komen. ja, dumpen. maar dan dump ik ook de leuke man die hij OOK is. en het is nou ook weer niet zo dat hij elke avond laveloos over de bank hangt of me slaat ofzo, dus het voelt nogal overtrokken. ik zou alleen eens willen dat hij eens wat met zijn leven ging doen, iets.

en ik maak me zorgen over straks, als het kindje er is. dat hij dan door slaapgebrek en spanning en die depressie of wat het ook is in elkaar klapt. en dan? wat doe ik dan?