donderdag 31 juli 2008

dingen die je beter kunt laten met een burnout #3

10 minuten voor sluitingstijd (en 1 dag voor je op vakantie gaat) nog schoenen willen kopen.

okee, ik begon natuurlijk eerder, maar pas toen liep ik betreffende winkel binnen. kon er nog maar net bij, want drie verkoopsters op twintig vierkante meter vloeroppervlak is best veel. en dan nog al die rekken met schoenen erbij...

de dames konden trouwens zo in de achterhoede bij feyenoord, zo stonden ze voor de rekken. er was geen doorkomen aan. eentje dekte gewoon solo maat 39 tot 41 af! dat kon john de wolf zelfs in zijn gloriedagen niet nadoen.

gelukkig kon ik met een tactische schijnbeweging een schoen te pakken krijgen en ondanks de een-op-eendekking van de aanvoerster zelfs passen. ja, en dan word je overmoedig he. dus ik vroeg of ik de andere schoen ook kon krijgen.

er dreigde een 'alsienietinhetrekstaatdanhebbenwehemniet', maar toen ging er toch eentje naar achter. die vervolgens de schoen bij de kassa zette. oh, wilde u hem nog pássen? zo overrompel je de vijand - verrassingsmanoevres.

de aanvoerster (type geplamuurde bolster, weinig pit) verkondigde vervolgens dat ze gingen sluiten. ik twijfelde tussen huilen, gillend op de grond rollen of gewoon afdruipen. en koos uiteindelijk voor... afrekenen! heeeeeel traaaaaaag afrekenen, mwoehahaha!

'en nog veel plezier ermee' knarste er volgens mij nog een, toen ik na 20 minuten pinnen en een ererondje de winkel uitliep.

(claus, deze is voor jou, voor je lieve kaart en die superleuke dag. tx.)

dinsdag 22 juli 2008

fouten maken mag (zeggen ze)

huuuuu, in het vorige bericht zit een fout, zag ik net. en om therapeutische redenen laat ik die staan. paniek!


donderdag 17 juli 2008

dingen die je beter kunt laten met een burnout #2

praten over wat er met je aan de hand is met iemand in de esoterische hoek zit (een zweefneef danwel -teef). voor je het weet ligt het allemaal aan je ademhaling of moet je op zoek naar een rare thee om met volle maan te drinken. en je kunt er donder op zeggen dat die thee vies is. en dat het voor geen meter helpt.

woensdag 16 juli 2008

vier honden...

gisteren weer naar de bedrijfsarts. dit keer had hij een krijtstreepbroek aan, die ook te strak zat. hij doet het echt expres! verder is hij klein, griezelig onpersoonlijk en een beetje pissig op me. niet fijn. aan de andere kant ben ik ook pissig. op hem en op mijn casemanager. (en op de scenarioschrijvers van Judging Amy, maar daar heb ik het later nog wel over.) mijn leven is een puinhoop en zij maken het alleen maar erger!

chronologisch, zodat het misschien nog een beetje te volgen is:
bedrijfsarts stuurt me na een half uurtje praten door naar een psycholoog voor een diagnose en hulp, maar vindt wel alvast dat ik een uurtje extra per dag moet kunnen werken. en gaat er gemakshalve aan voorbij dat ik al een coach heb.

casemanager zegt dat bedrijfsarts niets te vertellen heeft en dat ik gewoon drie uur per dag moet werken. maar wel in een ander dagritme, met ontspanning, inspanning en moeten steeds verdeeld in blokken van een uur. en of ik wel eens aan reiki of ademhalingsoefeningen heb gedacht om weer in mijn kracht te komen. ook zij vindt het blijkbaar niet interessant dat ik al een coach heb.

bedrijfsarts vervolgens weer op zijn pik getrapt, want volgens hem moet de casemanager alleen maar administreren en moet ik zijn adviezen volgen. en anders trekt hij zich terug en zijn we de lul bij het UWV straks. na de vakantie moet ik vier uur per dag gaan werken. ik heb maar niet gezegd dat ik dat al afgesproken had met de casemanager.

de diagnose van de psycholoog vinden ze overigens geen van beiden belangrijk. trutje casemanager is het er niet mee eens, volgens haar zit ik in een voorfase (ongelofelijk wat je tegenwoordig blijkbaar allemaal opsteekt op de accountancyopleiding) en kabouter bedrijfsarts zegt dat psycholoog dat etiketje overal opplakt.

ja lul, stuur me er dan niet heen! en ga ook niet zitten narren dat ik met psycholoog heb afgesproken dat ik eerst het traject bij mijn coach afrond. en nou ik toch aan het schelden ben kan die casemanager het ook krijgen. wat denkt ze godver wel? dat haar cursus hypnotherapie haar het recht geeft om op mij te gaan zitten hobbyen? en dat ik omdat ik in de war ben er toch nooit achterkom dat ze liegt over haar taken? stelletje leipkezen.

Ninjasonik - Tight Pants Music Video
">

vrijdag 11 juli 2008

gebruiksaanwijzing

okee, hier is 'ie dan, de handleiding 'hoe om te gaan met mensen met een burnout'. speciaal voor mijn buurvrouw en (ex-)vriendin I. die nog steeds niet kan begrijpen dat het niet om haar gaat allemaal. en voor mijn collega's. en soms voor M.

1. geen schuldgevoel aanpraten.
ja, het is ook heel erg voor jou allemaal, want jij hebt een geknakte collega/partner/baas/zus/buurvrouw. alleen wil ik dat nu even niet horen. en ik wil er vooral niets aan doen. ik heb het al moeilijk genoeg met mezelf. oh, en die verwijten kun je ook beter voor je houden.
2. respecteer de grenzen.
grenzen liggen gevoelig. denk moslim met nagelschaartje in handbagage aan de amerikaanse grens. en niet aankomen met dat eeuwige 'je kunt het toch altijd vrágen'. dat kan dus niet. ik heb een burnout, het enige dat je me mag vragen is of ik wil dat je mijn nek nu masseert of toch liever straks.
3. nee, jij hebt het niet erger.
4. houd je oplossingen voor je.
macrobiotisch voer, elektroshocks, wandelen of wat je dan ook in de libelle hebt gelezen vorige week, ik hoef het niet. ik wil geen advies van mensen die er niet voor betaald worden. en begin in godsnaam niet met 'je moet gewoon...'. ik moet niks! en al helemaal niet gewoon.
5. vergeetachtig = niet grappig.
als ik er niet om kan lachen, kun jij het ook beter laten.
6. vergeetachtig = geen desinteresse.
okee, dan bén ik vergeten dat we een afspraak hadden of heb ik niet aan je verjaardag gedacht. ik vergeet ook mijn tandenborstel uit mijn mond te halen als ik naar bed ga. dus ga astemblieft niet gekwetst zitten zijn. als er iemand reden heeft om zich kut te voelen, ben ik dat.
7. wees pro-actief.
de kar is vrij hoor, welke vrijwilliger gaat hem trekken? ik in elk geval niet meer. dus collega's - graag eerst even zelf nadenken voordat je een klusje doorzet. en voor de rest: ik wil graag dingen doen, ik kan ze alleen niet bedenken, regelen of doen in mijn eentje. alle hulp is welkom. (mits je je aan de regels hierboven houdt)

how low...

en nou zegt onze dtp'er ook nog op.
het is geen bureau, het is een zwart gat!

donderdag 10 juli 2008

helpt het eigenlijk?

nou, dan ben je dus een keer assertief. per mail, dus eigenlijk telt het geeneens. en dan krijg je het excuus wat je wilde. of wat in elk geval het maximaal haalbare was. want ongedaan maken kan niet meer. maar ondertussen ben ik nog steeds boos. of (wat misschien nog erger is) - niet boos, maar teleurgesteld. gewoon precies zoals mijn moeder vroeger. en die is er lekker gelukkig van geworden...

volgens die boekjes waarin alles makkelijk is, moet ik het nu dus loslaten. maar hij had wel gelijk met wat hij schreef. ik faal. het gaat fout. ik ben management tussen aanhalingstekens. en niemand anders doet het. hij ook niet, de lul, want hij gaat met zijn kansloze maatje bij een ander bureau werken. zoals 'ie altijd al van plan is geweest waarschijnlijk. en ik hem maar proberen te vertrouwen.

het is misschien nu even niet mijn probleem, het mag in elk geval mijn probleem niet zijn, maar dat wordt het straks wel. die hele hut gaat failliet, die campagne wordt in elk geval niks, en V. blijft maar zeggen dat het 'eigenlijk bestwel goed gaat'. hoeveel ratten moeten er van boord gaan voordat je doorhebt dat je schip zinkt?????


(en wil ik uberhaupt wel samenwerken met iemand die 'bestwel' zegt?)

dinsdag 8 juli 2008

antwoord

en dit mailde ik terug: (uiteraard na een hysterische huilbui)

----- Original Message ----
From: Banzi [burnoutbabe@nolife.com]
To: Laatste creatief [laatstecreatief@bureau.com]
Sent: Tuesday, July 8, 2008 3:45:00 PM
Subject: RE: Donderdag | presentation day

Hier schijt ik echt enorm van.
Ik zit niet voor mijn lol thuis, ik ben ZIEK.
Die drie uur thuis achter de computer weet ik er nog net uit te persen, tegen het advies van alle dokters en adviseurs in. Ik probeer nog iets bij te dragen, omdat ik ook wel zie dat het niet goed gaat. Maar IK KAN ER NIKS AAN DOEN!
Ik ga niet over planningen, niet over vervangingen, ik ga op het moment helemaal nergens over.
Dit soort dingen moet je dus kwijt bij V., niet bij mij. En als je je nog eens op iemand wilt afreageren, pak dan iemand zonder burnout. Lul.

terugslag

ik was eigenlijk best blij dat ik had gezegd dat ik die meeting donderdag niet aankon.
maar toen kreeg ik dit, van de laatste creatief. let vooral op het sarcastische gebruik van de aanhalingstekens.

----- Original Message ----
From: Laatste creatief [laatstecreatief@bureau.com]
To: Banzi [burnoutbabe@nolife.com]
Sent: Tuesday, July 8, 2008 2:45:00 PM
Subject: Donderdag | presentation day

Ha,

Ik vind het erg jammer dat je er donderdag niet bent. Ik snap dat een hele dag een hele intensieve dag voor je is. Daarentegen vind ik het toch raar vanuit [bureau] naar [klant] toe. Aangezien ik er nog een kleine 2,5 week ben, moet de gehele campagne daarna echt verder op de rit gezet worden door jou. Ze snappen dan ook wel dat [bureau] dit al langer weet. Maar dan stuur je niet de vertrekkende niet alleen er naar toe.
Vind dit totaal geen professionele houding vanuit [bureau]. Ook omdat V. er ook eigenlijk er niet bij zou zijn. Hij is er dan nu wel begin van de middag.

Goed. Ik moest dit even kwijt. Ik heb het beste nog voor [bureau]. Maar ik zie de afgelopen maanden dat er, juist nu om te overleven, meer vanuit het ‘management’ mag komen.

Gr

maandag 7 juli 2008

braaf zijn sucks

probeerde mijn (ongelezen) LOI fotografiecursus te slijten aan een man met een camera en playmobil-haar.
die beweerde dat hij professioneel fotograaf was en ging even los over huisvrouwen die fotografiecursussen deden.
bralaap. liet ook nog stoer vallen dat hij in Amsterdam woonde. bedoelde daarmee natuurlijk te zeggen dat wij zielige provinciaaltjes waren, die onze theedoek even hadden neergelegd om op de rommelmarkt te gaan staan.

genoeg redenen (en aanknopingspunten!) om die man dus helemaal tot op het bot te vernederen, met de grond gelijk te maken en huilend weer richting Jordaan te sturen. er stond nog net geen BOKSBAL op zijn voorhoofd. want ik lijk misschien wel simpel, maar ik ben niet blind - de meeste fotograferende huisvrouwen hebben een betere camera dan degene die hij omhad. en als creatief directeur bij een reclamebureau, toevallig ook in het Heilige Amsterdam, weet ik niet alleen best wat van fotografie, maar ben ik ook potentiële opdrachtgever. maar dan wel een die geen zin heeft om met arrogante klootzakken te werken.

had ik allemaal kunnen zeggen. heb ik niet gedaan. waarom eigenlijk niet?

rommel

beter een puinhoop in je huis dan in je hoofd.
aan die zooi kun je namelijk leuk geld verdienen op de rommelmarkt.
gisteren met mijn moeder in de brabanthallen gestaan.
score: 1 zelfingenomen hufter, 1 nurk, 3 versierpogingen, heel veel leuke gesprekken en 300 euro.
en een heleboel zooi minder.
dat ruimt lekker op!

vrijdag 4 juli 2008

nooit goed

eerst baalde ik dat ik alles alleen moest uitzoeken.
nu baal ik dat alle vier mijn adviseurs iets anders adviseren.
alsof ik al niet genoeg keuzes te maken heb...

dinsdag 1 juli 2008

ook dat nog

Vorige week was ik bij de bedrijfsarts. Een ongezellige man in een te strakke broek. Terwijl hij niet dik is. Dus hij heeft hem zo gekocht, maar waarom in godsnaam? Ik ben zo afgeleid door dat vraagstuk dat ik me zonder protest naar een 'toonaangevende landelijk organisatie voor psychische zorg' laat verwijzen. En dat terwijl ik al een coach heb.

Deze week moest ik er heen. Twee keer zelfs. Een keer voor een intakegesprek en het invullen van een heleboel vragenlijsten. (Hoort u stemmen die een ander niet hoort?) Het gesprek valt me zwaar. Ik wil het helemaal niet hebben over wat er mis met me is, ik wil dat het over is. Vandaag, en graag vanzelf.

In het tweede gesprek hoor ik de diagnose (burnout met een vleugje depressie), van een meisje dat én zwanger is én dun. En belachelijk jong voor een psychologe. Autoriteit heeft ze wel - knap. Maar ondertussen voel ik me een dikke ouwe mislukte pudding in een te jeugdig jurkje. Met een stijve nek. Ook dat nog.