nou, dan ben je dus een keer assertief. per mail, dus eigenlijk telt het geeneens. en dan krijg je het excuus wat je wilde. of wat in elk geval het maximaal haalbare was. want ongedaan maken kan niet meer. maar ondertussen ben ik nog steeds boos. of (wat misschien nog erger is) - niet boos, maar teleurgesteld. gewoon precies zoals mijn moeder vroeger. en die is er lekker gelukkig van geworden...
volgens die boekjes waarin alles makkelijk is, moet ik het nu dus loslaten. maar hij had wel gelijk met wat hij schreef. ik faal. het gaat fout. ik ben management tussen aanhalingstekens. en niemand anders doet het. hij ook niet, de lul, want hij gaat met zijn kansloze maatje bij een ander bureau werken. zoals 'ie altijd al van plan is geweest waarschijnlijk. en ik hem maar proberen te vertrouwen.
het is misschien nu even niet mijn probleem, het mag in elk geval mijn probleem niet zijn, maar dat wordt het straks wel. die hele hut gaat failliet, die campagne wordt in elk geval niks, en V. blijft maar zeggen dat het 'eigenlijk bestwel goed gaat'. hoeveel ratten moeten er van boord gaan voordat je doorhebt dat je schip zinkt?????
(en wil ik uberhaupt wel samenwerken met iemand die 'bestwel' zegt?)
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten