heel erg au

er is net 50 cc vocht uit de monstercel gezogen.
ga nu even op de bank liggen...

au

nog steeds buikpijn. heb het ziekenhuis gebeld, morgen half elf een echo. trutje aan de telefoon: 'het leek de dokter toch wel verstandig, ook omdat er vorige keer een cyste te zien was.' cyste? cyste? daar is tegen mij niks over gezegd. oh, nou, dan had ze het misschien verkeerd gelezen, dat handschrift van die artsen ook... zinloos natuurlijk, want ondertussen had ik alweer wilde fantasieën over exploderende vochtbellen, inwendige bloedingen en permanente onvruchtbaarheid.

het zal wel straf zijn voor wat ik eerder over verpleegkundigen heb geschreven.

maandag

mijn neef wordt vandaag 5.
ik moet het ziekenhuis bellen, want ik heb buikpijn. ben bang dat die enorme eicel van de vorige keer er niet doorkan en nu is begonnen te schimmelen in mijn eierstok. ik heb inderdaad nogal een levendige fantasie ja.

maar ik heb ook een goeie antenne voor stemmingen. gisteren was ik op het feestje van mijn grote neef, M. zou naar de film gaan. dus ik was verbaasd dat hij er was toen ik thuiskwam. vandaar mijn tekst: 'was je niet naar de film?' en dat was meteen tegen het zere been. dat wordt dan niet meteen gezegd, maar daarna is sowieso niks van wat ik zeg of doe nog goed. lekker thuiskomen.

begin ik er over (omdat ik geen zin heb om me te voelen of ik (ongenood) bij mezelf op visite ben), zegt ie dat ik steeds op hem zit te vitten en hem op de huid zit. omdat ik 'zeik' over dat hij niet naar de film was. en dat 'ie gistermorgen aan de manier waarop ik de was neergooide hoorde dat ik er van baalde dat hij niet hielp. dus is 'ie kwaad op me. en word ik zo ongeveer gek, want ik was niet met de was bezig, ik zocht de kleren uit die ik aan zou trekken voor dat feestje.

waar ik - daar had hij dan wel gelijk in - niet superveel zin in had. te veel kinderen voor iemand die zich zorgen maakt over haar eierstokken. en te veel mannen die wel gezellig meegaan voor iemand die het gevoel heeft met een zak aardappelen getrouwd te zijn. en daar ongeveer net zoveel warmte van krijgt.

cabaretfestival (en andere dingen)

alle passie en vuur gesmoord onder een deken van niet durven.
al plankenkoorts terwijl er nog een letter op papier staat.
faalangst voordat er uberhaupt iets te falen valt. vermoeiend!




(ik ben geniaal maar ik durf niet)

lang en leeg

irritant is dat - weken uitgekeken naar vakantie, is het eenmaal zover is er niks aan. ja, bij mijn ouders was het best gezellig. bij mijn schoonzus ook, toen ik eenmaal ophield met proberen twee halve gesprekken te voeren en te volgen. en me neer had gelegd bij het lage conversatiepeil. wat natuurlijk bleef dalen, want iedereen zoop als een vis. ik niet, ik was de bob (lees: het haasje). M. wilde niet blijven slapen en was aan de beurt om te rijden.

maar moest er vandaag wel aan denken dat M. vooral heel veel dingen niet wil. wat hij wel wil blijft altijd vaag. en uit zijn daden blijkt het ook niet, zoveel doet hij namelijk niet. daardoor doe ik ook weinig. ik heb op het moment iemand nodig om me aan op te trekken, die met plannen komt, de kar trekt. M. doet dat niet. ligt er eerder dwars voor, zodat ik ook niet wegkan. al ben ik gistermorgen wel wezen skaten, alleen. ondanks het feit dat ik eigenlijk niet durfde. en daar weer zo kwaad over was dat ik bijna weer terug naar bed ging. maar zulke doorzichtige trucjes, daar trap zelfs ik niet in. mijn god, wat is het vermoeiend om met mij in een hoofd te wonen.

dingen die je goed kunt hebben met een burnout

rennen is leuk, maar scheuren is leuker. vanmorgen met het dak eraf en bruce springsteen keihard aan naar het werk geplankt. en woensdag vrij.
lekkerrrrrrrrr!

pyjamadag

gisteren de hele dag in pyjama rondgehangen. wasje gedraaid, boekje gelezen, aan vloerkleed begonnen... even bijkomen van het geren van vrijdag en zaterdag. maar dan ben ik weer te uitgerust, wil ik vervolgens weer niet naar bed. al kan dat ook komen doordat ik niet zo'n zin had om te gaan werken.

en dat had dan weer te maken met ons kerstetentje vrijdag. heerlijk gegeten hoor, daar niet van. en gelachen met nieuwe art J. en T., het vriendje van een van de accountjes. maar V. hing er weer bij als een natte lap en zijn vriendin zat de hele avond te zeiken over het eten. ja sorry, maar als je en kosher en vegetarisch eet en dan ook nog eens en hoop groenten niet lust, wat doe je dan in een restaurant? blijf dan lekker thuis met een glas water.

maar goed, daar had ik het niet over. ik had het over de slappe stemming die er op de zaak hangt. vanmorgen ook weer, toen ik binnenkwam. mijn god, er leek wel iemand dood. zelfs toen V. op taart trakteerde vanwege zijn verjaardag zat de helft erbij alsof ze elk moment konden gaan zitten janken. komt ook deels door V. zelf, die staat er dan ook zo bij als een geknakte asperge. hij ging op een gegeven moment zelfs een verhaal ophangen over dat zijn zoontje zijn leesboekjes kapot had gescheurd en dat hij (V. dus) daar zo van in mineur was... astemblieft zeg, dan kun je overal wel van in een depressie schieten.

en ik voel me dan nog steeds geroepen om er wat aan te doen, om met energie en grappen te gaan smijten, iedereen* op te peppen. J. doet het gelukkig ook, dus het komt niet allemaal op mij neer. maar doordat hij het doet, zie ik wel beter dat het niet gezond is zo. want zo gauw wij onze hielen lichten, gaat iedereen weer sombertjes voor zich uit zitten klikken. en daar zitten klanten ook niet op te wachten.

* energetische vampiers noemen ze dat ook wel in de zweefsector.

annette heeft gelijk

ik moet ook minder gaan rennen. maar ik vind rennen leuk. ja, niet zoals vanmorgen, toen ik (godzijdank) wakker werd gebeld door S. op een moment dat ik eigenlijk al met gewassen haartjes in de auto had moeten zitten richting belangrijke new business presentatie. maar wel als ik met drie dingen tegelijk bezig kan zijn, ideeën kan bedenken en uitvoeren. dat leidt me af, ik krijg er energie van, het gevoel dat ik besta. en ja, ook nog steeds dat ik er toe doe. al leer ik steeds meer dat ik ook waardevol ben als ik me niet het schompus werk.

daarom heb ik ook met V. afgesproken dat ik het nog een half jaar bij drie dagen in de week Amsterdam houd. en dat dat om 11 uur beginnen er ook lekker inblijft. aangevuld met mijn goede voornemen om nu echt weer mijn agenda zo veel mogelijk leeg te houden op die twee andere dagen, moet 2009 toch een stuk relaxter worden. ik hoop zelfs op tijd om dat woeste vloerkleedplan nou eindelijk eens uit te voeren.

ik leer het nog wel een keer.

dingen die je beter kunt laten met een burnout #7

samen met je (vrij onhandige) man de kerstboom ophangen* aan vissersgaren. want dat is zo mooi onzichtbaar. moet je daar dus eens een knoop in proberen te maken zonder volkomen uit je vel te springen.

maar goed, hij hangt. aan ijzerdraad. zalig kerstfeest.


*

mede namens C.

dingen die je beter kunt laten met een burnout #6

is volgens mij je dagen zo vol plannen als ik de afgelopen tijd heb gedaan.
woensdagochtend werkster helpen met boze brieven schrijven, als een speer naar amsterdam om presentatie voor donderdag af te maken, daarna plankgas door naar yoga voor de ontspanning (?). na afloop bijpraten met vriendjes A. & D., nog een nieuwsbriefje voor ze getypt, snel naar huis. M. kan niet slapen. ik moet slapen, want anders overleef ik de donderdag niet.

donderdagochtend vroeg op, moet met de trein, want heb geen zin om vanavond laat te rijden. opgedoft en wel naar Utrecht, kennismakingsafspraak met mogelijke nieuwe klant daar in de buurt. blablabla, wij zijn leuk, wij zijn interessant, wij zijn desperate... kies ons. volgens mij trapten ze er in. ook dankzij ubergeil internetverhaal, met dank aan internetgoeroe B., die ik daarom vanaf nu B.2.0. zal noemen.

anyway, daar weg en ergens lunchen en ondertussen idee verzinnen voor nieuw klantje. vanaf het toilet het ziekenhuis bellen, ben ongesteld geworden, moet dus weer een echo. in de auto, op weg naar apeldoorn voor afspraak met weer een klant. gelukkig deed verse art J. een groot deel van het verhaal. wat een verademing na I. zeg! na 3 uur lullen en twee stukken vieze pizza mochten we weg. dik 10 uur thuis. M. had stress. aangehoord, plannetje gemaakt voor hem om door de vrijdag heen te komen. naar bed. midden in de nacht zwetend wakker, droomde dat P. zijn hand afhakte met een kettingzaag en art J. in duitsland bij een blad ging werken. wat hij vertelde terwijl directeur-tegen-wil-en-dank V. zijn haar aan het wassen was. what the hell?

vrijdagochtend tien uur echo (= bloedbad), was nog geen nieuw ei te zien, de oude zaten er nog voor. sommige daarvan waren zo mogelijk nog groter geworden. 45 mm!!! snel de andere kant op gekeken. nieuw schema & recept in de tas, in galop naar de auto. stond in een bocht op de stoep, godzijdank geen bon. en geen file, dus was op tijd in amsterdam voor afspraak over geheim project waarvan ik hopelijk ooit stinkendrijk ga worden. blablablabla, inspiratie genoeg, maar wanneer werk ik het uit? kuskus, tot gauw en door richting alkmaar, logeren bij vriendinnetje G. zit ik daar net op de bank, kijk een beetje glazig over de weilanden naar de paarden van de buren, ligt er daar een nogal ongezond van te spartelen. schoenen weer aan, naar de buurman. te laat alleen, het paard was dood.

te laat, Banzi is als altijd weer te laat.

nu trouwens ook. moet naar bed.

hum

koop ik een nieuwe i-pod voor in de auto, laadt 'ie niet op.
moet ik echt dringend slapen, houdt M. me de halve nacht wakker.
kom ik beneden, heeft er iemand er mijn halve achterbumper afgereden.

daar wordt een mens niet vrolijk van.

loos

het begon vrijdag al, maar uiteindelijk werd het hele weekend niks.
zaterdag alleen naar mijn zusje geweest voor de sinterklaas. echt alleen maar dat. dat je niet denkt dat ik ook maar iets, zinnig of onzinnig, heb gedaan die dag. geen boodschappen, zelfs geen plantje water gegeven. ja, douchen, maar dat was wel het matje. hoe dan ook, de sinterklaas was leuk, als je je er op instelt dat het een kinderfeestje is, en dat elk gesprek dat je voert met een volwassene een bonus is.

we waren net op tijd thuis voor de laatste afrondspuit. M. zette de auto weg, ik snel naar boven, want dat moet echt op tijd gebeuren. sta ik net met die spuit op mijn buik, komt 'ie binnen, gaat meteen brokjes in de bakjes van de katten gooien en moet dan ineens onwijs poepen. 'kun jij even die katten doen...?' en weg was 'ie. sta ik daar. hoe moet ik in godsnaam etensbakjes neerzetten en me tegelijk injecteren? maar vooral: waarom moeten die katten werkelijk altijd voorrang op alles hebben volgens M.? mocht ik natuurlijk niet zeggen. is ruziezoeken. chagrijnig naar bed.

okee, ik had het anders aan kunnen pakken. ik had iets kunnen denken als: ach die schat, hij is zo lief voor dieren en plannen is nou eenmaal niet zijn sterkste punt. maar ik wil een vent, geen kind. ja, natuurlijk wil ik wel een kind maar... ach, stik ook!

sloom

't is al weer twaalf uur. heb nog niks echt gedaan. kut.
M. is nog steeds ziek thuis en werkt me op de zenuwen. met zijn gerochel, waar ik toch al allergisch voor ben. maar vooral omdat ik nu mijn eigen tempo niet kan aanhouden en mijn eigen dingetjes niet kan doen.

zit ik even te bellen op de bank, wil hij het journaal zien. wil ik onder de douche, moet hij zijn tanden poetsen. moet ik wat printen, zit hij achter de computer. vlucht ik naar de keuken, loopt hij me daar weer in de weg.

samenwonen is soms echt irritant.
zeker met een grote man in een klein huis.

daar gaan we weer

maandagochtend had ik die echo, dus kon ik niet mee naar die werkafspraak bij de mogelijke nieuwe klant. was om 12 uur op de zaak, had dus eigenlijk maar een uurtje gemist. om half 2 weer weg, wegens presentatie bij andere prospect. doet V. liever niet alleen, dus hup maar. om 4 uur klaar, toch nog maar even naar de zaak, want ik had het gevoel niks zinnigs te hebben gedaan anders. tekstje aangepast, dingetje gedaan, account erop gewezen dat we (nieuwe art J. en ik) nav presentatie bij klant H. nog iets moesten doen voor 16 december en dat dat toch ongeveer een dag zou kosten. zou ze inplannen, geen haast.

dinsdag maar gaan werken ipv donderdag, want afspraak voor woensdag kostte nogal wat voorbereiding. bleek ook wel, hele dag zoet mee geweest. wilde account er nog met me over vergaderen ook en kwam er nog een DTP'er langs voor een leurafspraak. ergens op die dag kreeg ik de aangepaste weekplanning, maar heb ik niet echt bekeken. had ik dat maar wel gedaan, want dan had ik gezien dat we die dag en de volgende dag dat klusje voor H. moesten doen. V. had aan klant toegezegd dat het 8 december wel klaar kon zijn, kant en klaar ingebonden in boekjes en bezorgd in rotterdam. en account zet het op de planning. ja, die hokjes in dat word-document rekken wel mee. maar mijn tijd niet. wanneer kon ik dat in godsnaam doen?????

dinsdag geen tijd, woensdag eigenlijk maar een uurtje, want dat was ook een dag vol afspraken waar ik blijkbaar bij moest zijn (niet echt nodig, meer ter opleuking). eentje was al om 10 uur ingepland, terwijl ik toch echt pas om 11 uur begin. uurtje op de zaak, dan weer weg naar afspraak 2, dan nog even proberen wat voor H. te bedenken. ging natuurlijk helemaal niet. ik was enorm geirriteerd dat ik op zo'n manier klem werd gezet. me klem liet zetten, eigenlijk. wilde niet werken vandaag, maar kon J. er ook niet mee laten zitten.

dus stap ik maar weer over mijn eigen grenzen heen en verzin een middenweg - vandaag vanuit huis, via chat, met J. dingen bedacht. gelukt ook. maar ik heb dus wel van 12 tot 5 zitten werken. zonder dat ik er voor betaald word. en zonder dat het me uberhaupt gevraagd is. daar baal ik van! omdat V. en account nergens nee tegen kunnen of willen zeggen, moet ik er weer wat van gaan zeggen. vind ik niet leuk, kan ik ook niet goed. hoe doe je zoiets in godsnaam zonder uit je slof te schieten of alleen maar jamaar-gezeik uit te lokken? anyone?

ga ik ondertussen de gedachte uit mijn hoofd proberen te zetten dat ik voor deze test als een baksteen gezakt ben.

om mezelf maar antwoord te geven:
omdat ik me over mijn angst voor ziekenhuizen en spuiten heen
heb gezet - voor niks.
omdat ik deze week ook nog moet spuiten - voor niks.
omdat ik met moeite heb gebalanceerd tussen positief denken en niets verwachten - voor niks.
omdat ik pijn in mijn buik heb - voor niks.
omdat ik er van alles voor heb moeten verzetten en afzeggen - voor niks.

en omdat het me zo leuk leek om zwanger het nieuwe jaar in te gaan, in plaats van met het vooruitzicht op nog meer spuiten en echo's enzo.

afgelast

net weer een echo. ja, dat heb je met echo's, die blijven terugkomen. hahaha, is me dat lachen. not. want het waren er toch maar weer drie. drie andere alleen. gecombineerd met M.'s verkoudheid reden om deze poging te cancellen.

in januari gaan we weer opnieuw proberen. en er is ook geen man overboord, er is niet eens echt wat gebeurd. we zijn zelfs voor de verzekering deze poging niet kwijt. maar waarom baal ik er dan zo van?