loos

het begon vrijdag al, maar uiteindelijk werd het hele weekend niks.
zaterdag alleen naar mijn zusje geweest voor de sinterklaas. echt alleen maar dat. dat je niet denkt dat ik ook maar iets, zinnig of onzinnig, heb gedaan die dag. geen boodschappen, zelfs geen plantje water gegeven. ja, douchen, maar dat was wel het matje. hoe dan ook, de sinterklaas was leuk, als je je er op instelt dat het een kinderfeestje is, en dat elk gesprek dat je voert met een volwassene een bonus is.

we waren net op tijd thuis voor de laatste afrondspuit. M. zette de auto weg, ik snel naar boven, want dat moet echt op tijd gebeuren. sta ik net met die spuit op mijn buik, komt 'ie binnen, gaat meteen brokjes in de bakjes van de katten gooien en moet dan ineens onwijs poepen. 'kun jij even die katten doen...?' en weg was 'ie. sta ik daar. hoe moet ik in godsnaam etensbakjes neerzetten en me tegelijk injecteren? maar vooral: waarom moeten die katten werkelijk altijd voorrang op alles hebben volgens M.? mocht ik natuurlijk niet zeggen. is ruziezoeken. chagrijnig naar bed.

okee, ik had het anders aan kunnen pakken. ik had iets kunnen denken als: ach die schat, hij is zo lief voor dieren en plannen is nou eenmaal niet zijn sterkste punt. maar ik wil een vent, geen kind. ja, natuurlijk wil ik wel een kind maar... ach, stik ook!