gezeik

ik moest maar eens wat vaker onredelijk zijn, zei mijn coach. of althans, dat begreep ik er uit. nou is het inderdaad wel zo dat de hele wereld altijd maar onzin en onderbuikgeblaat mag uitstoten, maar dat dat voor mij verboden is. zal wel zo'n ding zijn dat je oploopt als je de oudste thuis bent. evengoed hinderlijk, want ik zou soms ook wel onredelijk willen zijn.

daarom ben ik waarschijnlijk ook vaak kwaad (=jaloers) op mensen die zonder gene de grootste onzin uitkramen. sterker nog, die er werkelijk van overtuigd zijn dat de wereld op hun gezwets zit te wachten.
grootste voorbeeld: geert wilders. rázend maakt die man me. en hij geeft me ook een heel machteloos gevoel, want wat moet je aan met iemand die niet voor rede vatbaar is? die alleen maar zit te zeiken en te zuigen, om een reden die je blijkbaar niet kunt bevatten als je je hersens niet al 15 jaar in ammoniak drenkt.

maar nu moet ik dat dus ook gaan doen, hier op dit blog. en dat was ik ook van plan, maar nu begin ik toch te twijfelen. de behoefte om ongecontroleerd om me heen te slaan is er zeker, maar wat is het nut? voel ik me echt beter als ik zeg dat mijn collega's incapabele idioten zijn en nog lui bovendien? dat V. (directeur tegen wil en dank) een slappe zak is, een kleingeestige en krenterige draaikont? ten eerste is het (niet helemaal) waar en ten tweede verandert er niks. ik moet er alleen maar van huilen.

gezeik.