status

goed, ik heb dus een burn out.
of eigenlijk helemaal niet goed. ik ben moe, vergeetachtig, rusteloos, over-emotioneel, kan me niet concentreren, maar voel me nog steeds overal verantwoordelijk voor.

om mijn schuldgevoel te sussen (en mijn eigenwaarde nog een beetje op peil te houden, want die ontleen ik grotendeels aan mijn werk.), werk ik elke dag van 9 tot 12.
vanuit huis, want om voor drie uur werk drie uur te reizen is zelfs mij te gek. bovendien voel ik me dan minder geroepen om allerlei dingen voor iedereen op te lossen/uit te voeren/recht te lullen. en erger ik me minder aan de labbekakkerige houding van veel van mijn collega's.

althans, ik hoop dat het prutswerk dat we nog veel te vaak leveren daardoor veroorzaakt wordt. want aan een houding kun je tenminste nog iets doen. maar aan het IQ van een poffertje zit je je leven lang vast. ik doe dus heel erg mijn best om dát niet te denken. maar ik voel me wel regelmatig de Louis van Gaal van het bedrijf. ben ik nou slim of zijn zij nou zo dom?

"Als Banzi eines Morgens erwachte, fand sie sich in ihrem Bett zu einem ungeheueren Fußballtrainer verwandelt. "

da's eng hoor, als je er achter komt dat je ergens gaandeweg in een griezel bent veranderd. dat mensen bang voor je zijn en dat ze het gevoel hebben dat ze toch niets goed kunnen doen volgens jouw standaarden. en dat dat gevoel ook klopt. dus schiet iedereen in de spaarstand als ik binnenkom. en word ik alleen maar enger. straks ga ik er ook nog zo uitzien...